Over hartjes en lollipops - laatste keer!

Ik liet me overhalen. "Mama dat stofje is práááááchtig, ik wil een jurkjeeeeeee, pleaaaaaaaaaase????".

Onweerstaanbaar, zo'n smeekbede van een 5,5-jarige, die niets anders meer wil dragen dan jurkjes. En die een voorliefde heeft voor hartjes, en roze.

Nochtans was ik het stofje méér dan beu gezien, dat had ik hier al eens geschreven. Het stofje kwam mijn oren uit, eerlijk gezegd. Maar laat mijn lieve dochter nu zo'n engelachtig gezichtje hebben, dat geen haar op mijn hoofd eraan dacht om haar teleur te stellen.

Nochtans had ik het stofje eigenlijk al min of meer aan iemand anders beloofd, in naailand. Maar ik heb nog zóveel stof over, dat een jurkje nog wel zou lukken. En dus gaat het stofje binnenkort alsnog op de post :)
 
Dus, ik zette me eraan, dacht: nog één effortje doen, en klaar is kees, dan verdwijnt het stofje definitief uit mijn ogen.

En toen liep er vanalles mis. Wat me bezield heeft, om mijn schaar in de stof te zetten (dus NA dat het patroon reeds geknipt was) -omdat ik vond dat er wat stof teveel overschoot, en eigenlijk daarbij "vergat" ook de andere 4 panden op identieke manier te bewerken, waardoor ik plots een naadwaarde van 5 cm moest rekenen omdat ik anders mijn jurk niet dichtkreeg, waardoor het jurkje plots zo smal werd als een jurkje van mijn 14-maandertje-  en dus spendeerde ik meer tijd in de herstelwerken van dit jurkje, dan de eigenlijke tijd om het te maken.

Stom, stom. Haast en spoed is zelden goed, dat weet mijn 5-jarige meid ook al, dat leren ze namelijk in de kleuterklas.

Maar weet je wat? Ik sta versteld van het resultaat. Ik had het nooit gedacht hé, maar ik vind het MOOI! Omdat mijn poppemie er zo mooi mee staat, als een lollipop zo zoet!