Kikkers!

Er was eens...

een plan om een longsleeve te maken. Er stond een mooi exemplaar in de Ottobre 4/2012 en die stond dus al héél lang op de planning. Met raglan mouwen, moeilijk kan dat toch niet zijn, toch?

Maar, omdat ik last heb van uitstelgedrag, verschoof dan plan steeds verder omlaag op de planning. Mijn naaikunsten vorderden, de baby kwam eraan, en dus werd de focus verlegd naar mutsjes, rokjes, en kleedjes, en rokjes, en nog meer kleedjes.

En op een dag, voornamelijk bij het werpen van een blik op deze troostmoedige lente,  kwam het besef dat het nu wel hóógdringend tijd werd om broereman ook eens in de watten te leggen. Waar is die longsleeve die ik hem zolang beloofde? En dat zomerhoedje? En die turnzak? Nochtans maalt zoonlief er niet om, "whatever mama" staat geschreven in zijn ogen, "zolang ik maar kan knippen en plakken en kleuren".

Toen drong noodgedwongen het project "girafje" op -dat heb je dan als je een FB-gewijs naaigroepje opstart, je wordt verplicht om deel te nemen aan projectjes- en gezien mijn uitstelgedrag ben ik dus EERST aan mijn longsleeve begonnen, vooraleer mijn girafje te maken.  (uiteindelijk krijg ik zo wel wat gedaan zenne, alleen meestal niet in de juiste volgorde)

Zwoeg, zweet, bloed en tranen (neen die duimkloof is nog stééds niet genezen, gelukkig geen tornmesje er meer ingestoken), maar ziedaar, presenteer ik u vol trots:

Een longsleeveske! Met kikkers! Die er achteraf té meisjesachtig uitzagen. En waarvan manlief zei, "is dat een pyjama"? Zijn commentaar negerend, zoonlief vol trots zijn t-shirt laten aandoen, en zoonlief blonk, maar het t-shirt was veel te groot en stond hem voor geen meter zo. Het leek inderdaad op een te grote pyjama.

Dus worden de kikkertjes opgeborgen in de kast, wachtend op een groeispurt. Maat 104 in tricot bleek te enthousiast.  Maar fier,dat zijn we wel!

Flamingo's!

Ik zag eens een foto van een meisje in een flamingo-jurkje, en toen ik dat zag, wist ik onmiddellijk: dat IS het!! Dát is het jurkje dat ik ook voor mijn dochter wil maken! Moet je weten dat ik namelijk al maanden in bezit ben van een Filou-Flamingo stofje in tricot, maar mij elke inspiratie ontbrak om er iets mee te maken. Een rokje? Een jurkje? Maar wat voor een jurkje? Een flets flauw t-shirt jurkje? Ik zag het niet.

Tot die ene foto. Dat zijn dan de voordelen van de urenlange surfuren op Facebook, en het lid zijn van mening hobby-en-verkoopgroepjes. Ziejewel, lieverd, Facebooken heeft zijn nut! Je dochter wordt er mooier van!

Dus om een lang verhaal kort te maken:
ik blies eindelijk het stof van mijn Stof Voor Durf-het-Zelvers-boekje, en begon aan mijn patroon.

Uiteraard, zoals het een chaotica betaamt, tekende ik een verkeerde maat. "Tricot, dat moet je een maatje kleiner nemen!", galmde het door mijn achterhoofd, want soms leert een mens ook wel wijze tips uit zo'n Facebook groepje. Dus ik vol enthousiasme begonnen aan het patroontje voor 98-104. Tot het toch wel héél klein bleek, zo uitgeknipt. Wenkbrauwen stegen al fronsend de hoogte in en het patroontje werd tegen dochterlief gehouden die weinig zin had om hiervoor de nodige seconden stil te staan. Zelfs mét naadwaarde bleek het jurkje behoorlijk krap. Maar ach, tricot, dat rekt toch?

Even mijn gedachtengangen laten rusten, en de nacht bracht raad. De volgende ochtend vol enthousiasme gestart aan het patroontje voor 110-116. Maar dochterlief zit nog maar nét in een 110, zou het niet te groot zijn? Living on the edge, is ook wel eens mijn motto. Het risico! Dus we gingen ervoor.

Volgende uitdaging: het besef dat ik wel "iets" moest doen met de arm-nek-en-schouderpartij. Maar wat? Een beleg? (een waddu?? schoot het door mijn hoofd, want beleg, dat zit op mijn boterham).  Of afwerken met boordstof? Neee, echt geen boordstof op mijn flamingo's, ze zouden er niet blij mee zijn.  Gekozen voor beleg uit hetzelfde stofje. Nog 2 extra patroontjes getekend en geknipt, en ziedaar.

Uitdaging 3: lintjes! Hoe moeilijk kunnen lintjes zijn? Niet moeilijk, wel langdradig. Prutswerk, en niet zo handig als je pas je nagels geknipt hebt.

Het knippen en naaien kon beginnen! Hoezee! Het avontuur kon van start!
Ik gaf mijn gloednieuwe boventransportvoetje een liefdevolle blik, en dacht bij mezelf, go for it, transportvoetje! Doe je ding wat je me al zo lang belooft!
En zowaar! De tricot gleed door mijn machine als boter. Of als katoen, dat is misschien wel zo handig, want boter, dat stikt niet zo goed. Maar vanaf nu ben ik overtuigd van a) mijn boventransportvoetje en b) het niet nodig hebben van een overlock voor precies dat doeleinde. (manlief blij).

En een avontuur bleek het achteraf gezien wel, toen ik mijn jurk wilde keren, maar dat niet lukte omdat ik de armschachten had mee dichtgestikt (d'oh!), of toen ik met een tornmesje behoorlijk hard in mijn duim-kloofje prikte (d'oh d'oh!) of toen ik, bij het verkorten van het rokje, te laat doorhad dat ik niet alleen mijn rokje, maar ook mijn lint mee afknipte. (d'oh d'oh d'oh!). Resultaat: het ene lintje is een paar centimeter korter en echt niet zo netjes afgewerkt, als het andere.
Maar ach, who cares? Is het om te verkopen? Nee toch. en dochterlief maalt er niet om.

En toen kwam er een varkentje met een lange snuit, en zag deze mooie dochter, en was het verhaaltje UIT!

Gewerkt!

Oh ja, en tussen al dat leuks zou een mens nog vergeten te vermelden dat er niet alleen gefeest en gezond, maar ook gewérkt werd! Stilzitten zit niet meer in mijn woordenboek sinds de kindjes er zijn (buiten Facebook gerekend dan), en dus hebben we wat voortgewerkt aan volgende knutseltjes:


1. Hoedjes!
Na mijn vorig knutselwerkje heb ik eveneens een zomerhoedje beloofd aan 2 dames met ongelofelijk schattige jongensbaby's, hoe kon ik hun vraag en hun kale hoofdjes weerstaan:

 uiteraard getest én goedgekeurd door grote zus... én kleine zus!

2. Rokjes Part I!
Wat later bleek er nog tijd voor een ander beloofd projectje: een dames A-lijn Zsazsa'ke met rebare tailleband!

Hoewel ik niet helemaal blij ben met het resultaat, de rek bleek op het einde toch minder te rekken dan gehoopt, en dus ben ik nog steeds aan peinzen hoe ik de rok een maatje kleiner kan krijgen zonder drastisch te moeten "knippen en plakken". Eerst de eigenares in spe eens laten testen, en vervolgens verder laten beslissen over de aanpak!

3. Rokjes part II!
Moeten er nog rokjes zijn? Jaaaa! Het is volop lente, en daar hoort een super zwierig, vrolijk, lentefris groen cirkelrokje bij! Opnieuw, een zsazsa'ke, wiens patroonbeschrijving wel enige wenkbrauw deed optrekken, maar na de ontluikende AHA-Erlebnis, weinig geheimen meer toonde:

4. Dino's!
En last, but not least, voor een KEI stoere 2-jarige, bij toeval toch wel niet de dreumes van Naaistaart  zijnde, een swapje!! En hopelijk is de stoere dino-boy in kwestie er blij mee, ik had toch de indruk van wel :)

Gewonnen!

Wat een heerlijke dag alweer!

Niet alleen mocht ik de dag in uitermate fijn gezelschap én met bijhorende heerlijke BBQ doorbrengen, ik mocht ook het heuglijke nieuws vernemen dat ik zowaar Naaistaart's give away gewonnen had! Ow yeah!!! Zóveel leuks op één dag, wat kan het leven toch bijzonder vrolijk zijn!

En met zicht op zoveel leuks dat binnenkort mijn kant uitkomt, heb ik besloten ook een giveaway te doen. Over het hoe en wat, daar moet ik nog even nadenken. Gezien ik nog (? oh we zijn optimistisch) niet zo'n geweldig getalenteerd naaiwonder ben, en mijn bak stofjes nog zéér volle vormen aanneemt die eigenlijk eerst wat leger zou moeten worden, moet ik even diep snuisteren om te beslissen welke vormen die give away zal aannemen.

Volgen is dus de boodschap!! Ik kan wel wat extra volgers gebruiken :)
En wat geduld hebben!