Bloemetjes mét rits!

Ik heb het gedaan. Maar écht deze keer. Voor 99% toch - een beetje freestylen moet altijd kunnen. Een tutorial volgen. De handleiding. En het bleek goed te gaan, mijn hartje maakte een sprongetje bij het zien van al dat moois dat onder mijn naaimachine vandaan rolde!

Randen locken ging eerst wat onwennig, maar al snel zoefde de stof waarachtig onder de overlock vandaag. Prachtige afwerking! (Al vond manlief wel dat ik oorstopjes moet dragen, blijkbaar maakt het ding nogal veel lawaai, maar half doof als ik ben, stoort me dat niet echt. Manlief wel. Ik zal hem wel eens een mooie koptelefoon kopen voor zijn kerst, weet ik weer ineens wat kopen, dat scheelt).

Tot de rits kwam. Die ellendige rits, waarvan me verteld werd dat het een blinde rits was -zoals ik gevraagd had- maar wie ben ik, het naai-groentje- om het jonkie tegen te spreken toen een wel zeer vreemd uitziende blinde rits voor mijn neus gelegd werd?

De gefronste wenkbrauwen maakten plaats voor gelatenheid ("het zal wel lukken"), en er werd afgerekend. Vervolgens bleef de rits nog een maandje in de kast liggen, maar dit ter zijde.

En dan ineens, kwam de goesting, en vooral de tijd, om aan HET jurkje te beginnen. Het al ZO lang beloofde jurkje aan dochterlief, en vooral: het stofje dat al een jaar in de kast lag mooi te wezen, maar voor zeer lange tijd,  vooral bestemmingsloos. Tot dochterlief besloot alleen nog maar jurkjes te willen dragen. Liefst zo roze mogelijk. En altoen schoot deze sew-be-mommie in aktie!

3 avonden heeft het me gekost. Bloed (&!!@! scherpe naalden), zweet (maar dankzij Dove heb ik daar niet zoveel last van), en tranen (of toch bijna) maar het is AF, AF, AF. Ik zou zeggen: dochterlief, zwier er zoveel in als je wil - al bleek alleen tijdens het knippen dat er geen stof meer overschoot voor een cirkelrok, dus is het noodgedwongen een A-lijntje geworden- want het jurkje is vanaf nu ALL YOURS!

En weet je wat? Ik vind het mooi. Ik ben fier!
Dochterlief ook :-) Én roze, én bloemetjes, zo blij dat ze is!