Bloemetjes! (maar nu nog niet)

Afgelopen week had ik een fijne naai-date met een aantal sew-be-mommies, waaronder deze en deze dames!

Dat het gezellig was! En dat er ook veel getetterd werd, en weinig doorgewerkt, door mij dan vooral.

Waardoor het projectje -de Autumn Roses feestjurk van de laatste Ottobre 6/2013- zich in een nog zéér rudimentaire staat bevindt.

Maar: er wordt aan gewerkt!

Dino's!

Omdat naaien voor meisjes nu eenmaal leuker, sneller en -met 2 meisjes in huis- ook gewoon logischer is, durft stoere broer weleens het onderspit delven.

En dus heb ik tussen 2 (eigenlijk 3) jurkjes door even de koe bij de horens gevat en een sjaal gemaakt. Hij is wel wat te kort, blijkbaar kwam mijn dino stof niet langer. Maar ach, het is goed genoeg om één keer te knopen, en dat blijkt prima zo, anders sleept het ding toch maar over de grond.

En is broer er blij mee? Nou en of!

 

Tricot dino stofje, combineerd met rode nicky.
Superzacht, en lekker warm!

Walvisjes!

Bijna winter, en dus werd het dringend tijd om werk te maken van de winterjurkjes voor de kleinste poppemie. Er wordt niet alleen voor de grote zus genaaid!

Ik had deze babyrib vorig jaar al gekocht, maar omdat ik vind dat jurkjes mooier uitkomen bij rechtopstaande mini-persoontjes heb ik er nu pas werk van gemaakt.

Gecombineerd met een paar oranje basics erbij - de collectie van Fred & Ginger leent zich uitstekend hiervoor- loopt mijn dochter er deze herfst dus in heerlijk felle pompoenkleurtjes bij!

Afgewerkt met de tweelingnaald, ik blijf dat zooo mooi vinden hé!

Over hartjes en lollipops - laatste keer!

Ik liet me overhalen. "Mama dat stofje is práááááchtig, ik wil een jurkjeeeeeee, pleaaaaaaaaaase????".

Onweerstaanbaar, zo'n smeekbede van een 5,5-jarige, die niets anders meer wil dragen dan jurkjes. En die een voorliefde heeft voor hartjes, en roze.

Nochtans was ik het stofje méér dan beu gezien, dat had ik hier al eens geschreven. Het stofje kwam mijn oren uit, eerlijk gezegd. Maar laat mijn lieve dochter nu zo'n engelachtig gezichtje hebben, dat geen haar op mijn hoofd eraan dacht om haar teleur te stellen.

Nochtans had ik het stofje eigenlijk al min of meer aan iemand anders beloofd, in naailand. Maar ik heb nog zóveel stof over, dat een jurkje nog wel zou lukken. En dus gaat het stofje binnenkort alsnog op de post :)
 
Dus, ik zette me eraan, dacht: nog één effortje doen, en klaar is kees, dan verdwijnt het stofje definitief uit mijn ogen.

En toen liep er vanalles mis. Wat me bezield heeft, om mijn schaar in de stof te zetten (dus NA dat het patroon reeds geknipt was) -omdat ik vond dat er wat stof teveel overschoot, en eigenlijk daarbij "vergat" ook de andere 4 panden op identieke manier te bewerken, waardoor ik plots een naadwaarde van 5 cm moest rekenen omdat ik anders mijn jurk niet dichtkreeg, waardoor het jurkje plots zo smal werd als een jurkje van mijn 14-maandertje-  en dus spendeerde ik meer tijd in de herstelwerken van dit jurkje, dan de eigenlijke tijd om het te maken.

Stom, stom. Haast en spoed is zelden goed, dat weet mijn 5-jarige meid ook al, dat leren ze namelijk in de kleuterklas.

Maar weet je wat? Ik sta versteld van het resultaat. Ik had het nooit gedacht hé, maar ik vind het MOOI! Omdat mijn poppemie er zo mooi mee staat, als een lollipop zo zoet!

Vogeltjes!

Zo. Hier ben ik weer, na een flinke pauze.

"Op zoek naar de balans", zo staat er als ondertitel van mijn blog, wel, die balans was ik even goed kwijt. Ik had even tijd nodig om een en ander op een rijtje te zetten, en naar mijn lichaam te luisteren.

En dat heb ik gedaan. En onlangs zei dat lichaam, "hé, weet je wat? Ik heb zin om een kleedje te naaien!".  En omdat het belangrijk is om naar je lichaam te luisteren, heb ik ook dat gedaan.

En ziehier, het resultaat!
Een beetje lang aan de knietjes, dat wel. Ik was net dat beetje te lui om er nog 2cm af te doen, dan had het perfect in lengte geweest.

Maar weet je wat? Ik knipper gewoon eens met mijn ogen, dan is dochterlief alweer 2cm groter.

Want zo snel gaat het wel, met die kleintjes...